برای او که مدتهاس
نخندیده است خواب هایم را.
رویش را برنگردانده
موج ها ی دریا زانو هایش را نوازش نکرده اند .
شال و کلاه آبی رنگش در مه غرق شده.
مرا با ثانیه ها و ساعت ها و سال ها خستگی تنها گذاشته .

سفری دور
رویایی دیگر

شاید همانجا ایستاده
و هنوز سردی خورشیدی را که در انتهای دریا نیست
تماشا می کند .