من یک موجود شب بیدار به تمام معنا بی کار از دنیا طلب کارم .
با من از مسائل روز حرف نزنید خواهشا که دلگیر میشم .


پ ن: شایدم دلگوز

تا صبح سگلرز می زنی زیر پتو.
و در تب و توهم می سوزی و عرق می کنی و سرد و گرمت می شود .
صبح از خواب پا می شی و یک مکالمه 10 دقیقه با بدن خود دارید و اتمام حجت می کنید.

دوش می گیرید و بیرون می روید و به کار ها می رسید ،
بدن شما به قولش تقریبا وفا کرده ولی در مسیر برگشت به خانه در حال از پا درآمدن است
تقریبا فهمیده اس ، شما در حقش خیانت کرده اید و خبری از پنی سیلین نیس.

برنامه به سوپ و خواب محدود خواهد شد.
طبق قرار می تواند حتی بمیرد فقط باید من را به خانه برساند .


تازه بیدار شده ام.


what should I do ?

دوست دارید با ایده اصلی لایف استایل بنده آشنا شوید.
همیشه طوری زندگی کنید که انگار تا ابد الدهر زنده اید
عمر نوح دارید و تا انتهای دنیا جوان خواهید ماند .
-------و نکته اصلی اینکه به جای ترس از ، از دست دادن
مهارت های خود را در بدست آوردن تقویت کنید .-------

پ ن:
وقتش که رسید خبرتان می کنمتان.

اوه عزیزم سرم را تکان خواهم داد
مثل همیشه.
نپرس که بعد چه کار خواهی کرد.

کاریس که همیشه کرده ام.

اگر در بسترش توسط شوهرش مچ گرفته شوم.
وقتی طلب گواهینامه می شود و من تنها یک پنج هازاری تا خورده در دست دارم .
وقتی در برابر چشمانش من بی خبر پاورچین پاورچین به لواشک های برادرم دستبرد می زنم.
در مقابل خدا وقتی روحم به جرم قاچاق ماری جوانا در مرز بهشت توقیف شده.
...

عصر پنج شنبه و جمعه
زمان هایی هستند که خانه برای ماندن
نیاز به دلیل دارد.

تمامی دوستانی که منو می شناسن* به خوبی می دونن
چه لذتی می برم از آنارشیگری
وااای
مگه می شه منو از خیابون جم کرد .

در این زمینه بهنام علمشاهی یا علی شاهی یا یه همچین چیزایی میگه :
نه یه شب هزار شبه بدجوری اذیت می کنی
به همین کارای خوبت داری عادت می کنی.


* کی واقعا منو می شناسه
منظور شناخت شناسی و پیدا کردن معرفت به عمق وجود من نیس
اون که خب مسلمه
اما تو این 7 سال که بلاگ می نویسم یه جورایی خوب مجازی موندم
البته به غیر از تعدادی دختر (معدود ، زیر ده ) که خب از من نخواه نمب تونم ، و بی شک که حضور غیابشون کردیم و ...
واقعا با این شخصیت بلاگ عوض کن مجازی بمون دمدمی ملاج خودم ابراز خودشیفتگی می کنم .
.

ساعت 4 صبح بعد از روز ها خستگی برگردی
در یخچال رو باز کنی
یه هندونه قرمز بزرگ...

با قاشق بیفتی به جون وسطش
اصلا من عاشق اون وسطم .

Burning Love

خیلی آروم آروم ...
بیا






پ ن : من خرافاتی هستم
به هر حال همیشه بهترین دخترا رو خرداد تو زندگیم آورده.
یه جورایی هرسال از این موقع ها یه انتظار خیلی آروم دارم .
چند وقته هوس یه عاشقانه کردم.

سر به هوایی
زمزمه
چشم های گستاخ
تغییر برنامه
دهن کجی به هر چی بوی target بدهد .
سیگار
؟

اصلا خودت دلت نمی آد .

در مورد اون خودخواهی ها و کلاسیک گری ها و باقی بی دریغ های شبانه روزی
مذاکره نداریم.

حق انتخاب داریم .

من خالی هستم
من همان جای خالی هستم .
همان چشم به هم زدن کوتاه .

باور کن همان جای خالی هستم .

Dick Laurent is dead

مسیر جاده در ذهنم طی می شود

و من حاشیه سیاه و سفید ش را خاکستری می بینم

وزمان هم که..

و من باید بیرون بریزم آنچه انبار شده

سالهاست و سالهاست

از نشخوار کردنش خسته شدم

شاید یک استفراغ ، یک انفجار ساده

آرامتر ،خواهش می کنم

انتهای جاده ...

من به این انتهای بی انتها که به سرعت به آن نزدیک می شوم حس خوبی ندارم

خون من می گردد

و شریان های تصورت را تغذیه می کند.

و تو رشد می کنی

اندامت در بدنم ریشه دوانده

انگار که برای کندنت خیلی دیر باشد.

جاده به سرعت طی می شود وذهنم صدای ویلن سل می دهد.

خون من میگردد

و موتورهای جاده را تغدیه میکند .

حاشیه خاکستری جاده باد کرده و سرخ شده.

...

از تمام ویژگی های پایان ترم متنفرم

بالاخص

مراسم جزوه گیرون

خایه مالون

...

از نمره و وضعیت درسی هم که کلا بگذریم

یعنی کسی نمی خواد به دادم برسه

دارم فیلم میشم

-قهرمانهای والت د

صدای منو میشوید یا نه؟

-یانه.

آه که باید به این سایه روی دیوار بگویم





مادر قحبه تو خر کی باشی که بخوای راز های منو بدونی...



برو بمیر

شفم





پ ن: شفم:شمع فوت مرگ

خودم هم یک لحظه فکر کردم معنی شیاف یا لواط یا ختنه گاه یا یه چیزی تو این مایه ها میده..

به چه بيِماری عجيبی گرفتاريم

شناخت

علل

در مان

در هر سه مرحله ريده ايم

امروز دیگر مهم نیس باد از چه سمتی می وزد

جاده ها به کجا میروند

وچه کسی فانوسک ها را در مسیر روشن و خاموش می کند.

به راهنمایی در ختان نیز گوش نخواهم داد

تنها می خواهم چراغ های قرمز را رد کنم وبه چراغ های سبز دهن کجی کنم.

هر جا که می شود رفت یا دور خود چرخید

چه فرقی می کند؟

اصلا امروز من یک متغیر تصادفی هستم

چه کسی جرات دارد که پیشبینی کند کی ،کجا، چرا پیاده می شوم

و میخندم به تمام مسیری که پیمودم

ویک نخ سیگار دود میکنم

و میگذارم که کبودی لب هایم امضایش کند.

بعد دوباره جاده ها از خواب می پرند

دوباره کابوس تونل ها،وقتی فریاد من میپیچد و میپچد و می پیچد

دوباره هتک حرمت مسیر های بکر

دوباره بوی گرد و خاک

این روز ها نه با من بگردید

نه چیزی بشنوید

این روز ها جنگلهایم زیادی بیابان شده است.

چه لذتی دارد تکیه زدن

با اینکه عاقبت تمام تکیه گاه ها را هم چشیده باشی...

...

لذت می برم از آدم هایی که از معتاد شدن به هر چیز می پر هیزند

از بوی خوش زن گرفته تا سیخ داغ و تل

از شمیم متعفن زندگی

تا بلعیدن هر چیز

....